Ziekenhuisverhalen en weekend in t 'bos'!

Hoewel ik het niet immens druk heb gehad realiseer ik me dat het toch alweer anderhalve week geleden is dat ik wat geschreven heb! Maar nu heb ik wel wat te vertellen :)

Vorige week maandag ben ik maar meteen in het ziekenhuis begonnen. De dag begon met een college om 7 (!) uur op de medische faculteit, waarbij wij reuze enthousiast alle antwoorden gaven en de surinaamse studenten toekeken. Daarna ben ik begonnen op de afdeling, waar ik de nieuwe patienten opneem en probeer uit de kladjes van de artsen ontslagbrieven te destilleren! Er liggen vooral veel patienten die uitdrogen door het zwangerschapsbraken. Wel vreemd hoor, die meiden die 4 jaar jonger zijn dan wij maar al twee kindjes hebben! Laatst zei een boslandcreoolse (ze vermelden hier bij iedereen het ras) lachend tegen me: 'ik weet wat jullie doen, eerst studeren, dan kinderen!'.

Begin deze week heb ik voor het eerst op de OK gestaan. Het is toch niet helemaal mijn ding. Veel grote vleesbomen, cysten in de eierstokken en tumoren (sommigen inclusief maden...).

Ook heb ik op de poli wat patienten gezien, echt een wereld van verschil. Het is alleen maar 'ja dokter, nee dokter' ofwel 'ja zuster, nee zuster'! En ze kunnen ook wel om ons lachen. Bovendien mag je alles vragen (infertiliteit is altijd een probleem van de vrouw alleen, de man heeft vaak bij een ander al kinderen) en wist je dat je een druiper kon krijgen van het tillen van zware dingen? De doktoren zijn nogal anders dan in Nederland, maar niet onvriendelijk. Ze houden er wel wat andere normen op na: zoals je telefoon te pas en te onpas (bedenk maar wanneer dat is bij de gynaecoloog) opnemen.

Gelukkig voor mij zijn de meeste mensen redelijk goed verstaanbaar, als ze uitsluitend surinaams (sranantongo) of saramaccaans spreken vragen we een zuster om te vertalen. Het enige is dat er regelmatig over je geroddeld word waar je bijzit!

Wat vrije tijd hier betreft...we hoeven ons niet te vervelen. Je kunt prachtig hardlopen in de cultuurtuin (soort burgers bush achtig park), tweemaal in de week salsadansen (Lies, Meik, Saak en alle anderen: bedankt voor al t shaken, ik mag beginnen in de semi-gevorderden groep!) en boksen (!). Ohja, en stappen natuurlijk ;) Salsafeestjes zijn erg populair, en dit weekend wordt het eerste trance-feest in paramaribo ooit gehouden!

Dit weekend zijn we de binnenlanden (t 'bos') ingeweest. Echt paradijselijk gewoon... en heerlijk om even weg te zijn uit Paramaribo! Om 9u 's ochtends (natuurlijk zou de gids er al om 8u zijn)vertrokken we met negen meiden in een 7 persoonsbusje naar 'Baboon Hall' (er zaten brulapen) aan de Surinamerivier. Tussen het zonnen en eten (onze gids kon heerlijk koken) door zijn we met een korjaal naar een transmigratie dorp gevaren. In deze dorpen werden de oorspronkelijke bewoners van het gebied (marrons) ondergebracht toen het Brokopondo stuwmeer aangelegd werd voor energiewinning. Best vervelend om te merken dat wij als Bakra's (hollanders) nog steeds wat beangstigend zijn, sommige mensen haalden snel hun kinderen naar binnen als we langskwamen! En dat terwijl het in Paramaribo continu 'psst, psst, hee poppetje' is.

Nou, tot heel gauw...ik ben vast vanalles vergeten te vertellen dus dat komt dan wel weer :) Ohja, voor de mensen die me willen bellen/smsen, m'n surinaamse 'cell': 005978960190
En mijn andres: Gongrijpstraat 13 in Paramaribo(postcodes hebben we hier niet)

Liefs!