weekendje weg met Jan en Ina

Hallo lieve allemaal! Omdat er over mijn vorige weekend niet zoveel te vertellen viel (hoewel een gynaecologisch symposium in een discotheek toch niet niks is) heeft dit berichtje even op zich laten wachten... Maar nu is het ook echt de moeite waard om iets te schrijven! Afgelopen donderdag zijn papa en mama namelijk gearriveerd, en lief als ze zijn brachten ze voor ons allen zon mee uit Nederland (?). De ontvangst was briljant: Nathalie (wiens man Hans op hetzelfde vliegtuig zat) had een 30-persoons bus gehuurd met een ontzettend gezellige rastafari als chauffeur. Gewapend met koelboxen met chips, bier, rum en cola reden Nathalie, Pam, Gijs en ik naar Zanderij, en het was echt geweldig om papa en mama te zien! Op de terugweg zat de stemming er meteen goed in, we hebben meteen lekker bijgekletst onder het genot van een biertje.

Zaterdagochtend vertrokken we 's ochtends vroeg naar Galibi om de reusachtige schildpadden te bewonderen. Op de parkeerplaats sloeg de eerste verbazing al toe: we bleken met de familie Siepman op trip te gaan die we uit Wageningen kenden (de wereld is klein, maar Paramaribo...)! We reden met de taxi richting Albina, een kustplaatsje waarvandaan gemakkelijk overgestoken kan worden naar Frans-Guyana. Vandaar gingen we per boot verder naar Galibi, waar we de dag doorbrachten in de plaatselijke 'zoo' (meest geweldige waar ik ooit ben geweest, nog nooit zo snel zo veel nieuwe vrienden gemaakt) en in de eetkamer. 's Avond na zonsondergang voeren we per boot naar de legstranden...en daar lagen ze: pre-historisch imponerende (1,5 meter, zo'n 150 kilo en 110 jaar oud) schildpadden die hun eieren (>150 stuks!) kwamen leggen. Een heel bijzondere nacht, vooral toen Jan tot zijn eigen verbazing nog twee parende (erg apart gezicht) exemplaren in zee spotte! Bij terugkomst werd er een kampvuur gebouwd en hebben de vaders de gids nog even onder tafel gedronken. Die nacht heb ik (niet) geslapen in een hangmat, komend weekend ga ik het weer moeten proberen!

Inmiddels ben ik ook in het ziekenhuis op mijn volgende stek beland: de prenatale poli. We wegen de dames en meten hun bloeddruk (er is al een bloeddrukmeter gesneuveld onder mijn geoefende handen), en vervolgens proberen we met allerlei onhandige handgrepen te ontdekken hoe de baby ligt en waar we naar het hartje moeten luisten. Erg leuk om te doen, maar ook hier is het wel schrikken af en toe. Vooral als je 13 bent en zwanger (en een flinke uitbrander krijgt van de zuster!), ontdekt dat je 20 bent en HIV positief zonder een idee van wie je het hebt gekregen, de 40 al bent gepasseerd en er onbedoeld nog eentje bij krijgt, of eigenlijk geen geld meer hebt om voor dat 3e kind te zorgen. Bijzonder om te zien hoe er door patienten en zusters omgegaan word met al deze problematiek, en ook erg leerzaam!

Nogmaals bedankt voor alle leuke en lieve reacties, heel veel liefs uit een nog steeds zonnig Paramaribo en tot schrijfs!

P.S.: alle dames & heren die naar Ibbenbuhren gaan, een heel vet toernooi gewenst!