de minder leuke dingen

Mijn missie...een goede vraag. Voordat ik vertrok besloot ik weg te willen uit de 'sleur' waar ik in Utrecht in zat. Na dat jaar in Leuven dacht ik nooit meer weg te willen, maar 3,5 jaar later denk je daar dan toch anders over. Zeker als je vrijwel nooit vakantie hebt en je weken aan elkaar hangen van (vaak leuke!) verplichtingen. Maar dat was eigenlijk niet de voornaamste reden om naar Paramaribo te vertrekken: wat de Gynaecologie betreft leken de bevallingen me het meest interessant, en daarvan verwachtte ik hier meer te zien dan thuis. Dat lijkt tegen te vallen, maar gelukkig zijn er veel dingen rond mijn co-schap die het
allemaal goed maken.

Buiten dat zijn er een aantal minder leuke kanten aan het verblijf hier, die ik -ondanks dat het gebruikelijk lijkt alleen geweldig boeiende, mooie en spannende verhalen op je site te zetten- graag zou willen delen.

Wat me al gauw duidelijk werd was de niet altijd even open en gastvrije houding die men tegenover stagaires heeft: eigenlijk zitten ze hier niet op je te wachten. Vaak ontvangt men (lees: corrupte bovenlaag) geld vanuit Nederland voor het aannemen van stagaires, voor Surinaamse studenten is dit niet het geval. Kortom: wij pikken plaatsen in van de eigen bevolking. Let wel, het is niet overal zo en veel mensen zijn heel hartelijk! Maar begeleiding is hier vaak niet optimaal.

Iets dat hier aan bijdraagt is het feit dat wij over het algemeen veel vermogender zijn dan de bevolking hier. Met als gevolg dat de reizen die je kunt maken naar bezienswaardigheden in de binnenlanden zelfs naar Europese maatstaven hoge prijzen hebben, die wij toch wel willen en kunnen betalen. De bevolking zelf heeft daardoor echter nauwelijks de mogelijkheid hun eigen land te bekijken!

En dat terwijl heel veel Surinamers echt trots zijn op hun land. Een goed voorbeeld zijn veel van de gidsen. Maar wanneer zij je vertellen over de regering en de manier waarop het land bestuurd word kunnen velen wel huilen. 'Ze beloven allemaal beterschap, maar uiteindelijk steken ze alles toch in eigen zak' is een van de gedachten die de mensen weerhoudt van meewerken aan de democratie. De verschillen tussen arm en rijk zijn dan ook ontzettend groot, en niet iedereen verdiend zijn brood op een eerlijke manier. Sommige verloskundigen klussen parttime bij om rond te komen, zelfs als hun man ook werkt!

Een ander gevolg zijn de hoge aantallen inbraken, en dan met name in buurten zoals die van ons: waar veel stagaires wonen met laptops, camera's en ladingen gepind geld. Al onze ramen en deuren zijn voorzien van tralies en hangsloten, 's nachts slapen we met de luiken dicht ondanks de hitte en de overburen hebben zelfs een compleet alarmsysteem. En zodra een van de dieven betrapt word kun je op het politiebureau toezien hoe hij afgeronseld word.

Onlangs werd mij verteld dat alle Nederlandse stagaires hoeren zijn. En wel door de zuster met wie ik de hele week had meegelopen. Had ik haar aanleiding gegeven zoiets te zeggen? Ik wist zeker van niet. Toch is dit de heersende gedachte, en zo word je vaak ook behandeld en benadert. Natuurlijk zijn er meiden die hier komen om te feesten, of verliefd worden op een Surinamer. Maar die mannen lenen zich daar dan ook erg makkelijk voor! Goed, ik heb een poging gedaan ons te verdedigen, maar dat leek onbegonnen werk.

Maar wat van alles de meeste indruk heeft gemaakt, is de toestand in het ziekenhuis en de beperkte mate waarin sommige dingen voorhanden zijn. De meeste mensen hier zijn niet verzekerd, met als gevolg dat er bij de ingang van het ziekenhuis een prijslijst hangt. Alles heeft zijn prijs: van een abortus tot een opname van een aantal dagen. En dan is het niet gezegd dat je bijvoorbeeld voldoende pijnstilling krijgt als je eindstadium baarmoederhalskanker hebt: morfinepleisters zijn een gift uit Nederland, en daarmee vaak op.

Misschien minder leuk om te lezen, maar naar mijn idee niet minder goed om te weten. Het zijn dingen die niemand me van te voren vertelde, die de boekjes niet beschrijven. Er zijn natuurlijk nog veel meer voorbeelden, maar hopelijk geeft dit een indruk voor wie ooit nog van plan is dit prachtige land te bezoeken!