Huh...?

De laatste tijd heb ik me met grote regelmaat weten te verbazen over veel verschillende dingen. Om toch maar even aan te geven dat Africa-Nederland af en toe
meer dan een wereld van verschil lijkt. Ben dan ook erg blij dat papa en mama straks komen om het allemaal met me te delen ;)

Zo was ik zojuist bij de immigratiedienst om mijn visum te verlengen. Na alle horrorverhalen had ik veel geld meegenomen, m'n pas gekochte hoge hakken (bij gebrek aan make-up) aangetrokken, m'n haar gedaan en eens diep adem gehaald voordat ik naar binnen stapte. Na een hoop gekeuvel en begroetingen en complimenten over en weer kwam de douane beambte halverwege tot de conclusie dat ik m'n visum helemaal niet hoefde te verlengen. Ondanks mijn westerse rekenwerk heeft iedere maand in Ghana namelijk 30 dagen en kon ik dus prima met 60 dagen toe. 'I don't want you to waste your money!' was zijn commentaar. Nou, die heb ik in 5 weken uit de mond van een Afrikaan nog niet eerder gehoord.

Een blijvende bron van verwondering blijft mijn vader. Onlangs had ik hem een sms gestuurd, in de hoop hem te prikkelen het lezen daarvan eens te leren. Tevergeefs. En toen ik uiteindelijk zijn telefoon in handen kreeg om te zien wie hem onlangs zoal ge-smst had, vond ik daarin enkele (pikante) smsje van een mysterieuze, een-letterige dame. 'That's my friend' antwoorde hij, toen ik (nieuwsgierig als ik ben, wetende dat hij de berichtjes toch nooit gelezen had) vroeg wie dat was. Aha. Dus het argument dat veelwijverij vreemdgaan tegenwerkt gaat in deze dus niet op.
Wat genanter werd het toen ik 's avonds met hem in zijn hut zat, en een van mijn moeders een bakje met een zwart prutje plus een soort pipetteerballon (je kent ze nog wel, van scheikunde) met een tuitje eraan kwam brengen. Toen ik vroeg wat dat dan was, reageerde hij verbaast 'you don't have this in Holland?'. Een beetje onzeker legde ik uit dat ik het doel ervan niet begreep. 'I'ts to clean yourself on the inside'. Eh...? 'Herbs to put in your anus'. Waarbij hij het laatste woord op z'n Afrikaans uitpreekt als 'aanoes' wat het inhouden van het lachen niet echt makkelijker maakt. Heerlijk, een kruidenklysma!

In het ziekenhuis kunnen ze er trouwens ook wat van. Een kritieke patient zonder 'health insurance' heeft hier vaak maar te wachten. Wat soms betekent dat ze terug naar hun dorp moeten voor herinschrijving. Frustratie ten top!
Ook bijzonder (en soms angstaanjagend) is het aantal patienten dat comateus danwel verlamd lijkt en dat uiteindelijk niet blijkt te zijn. Ghanezen zijn erg goed in het negeren van opdrachten ('open your eyes' or 'what is your name'/'can you please move your limbs') en pijnprikkels. Knap, dat wel. Maar ook erg onhandig.
Nog onhandiger is het als een supervisor gefrustreerd is over iets in de thuissituatie en daarom weigert te werken. En dat er dan net een jongen van je eigen leeftijd ligt te stikken op de emergency ward, wanneer je hem met klem verzoekt om mee te kijken. Bij gebrek aan een CT of een bed op de IC helpen reacties als 'I don't work today, do what you can' ook niet heel erg. Iets wat ik dan wel weer goed weet ik te schatten is wie van mijn patienten er de volgende dag niet meer is. Maar dit handigheidje had me bespaard mogen blijven. Nu moet ik hierbij wel zeggen dat ik over het algemeen veel kan leren van de artsen hier, en de houding t.o.v. patienten wisselt sterk. Per dag, en per arts.

Maar misschien was ik nog wel het meest oprecht verbaast toen ik hier in Ghana ineens geld had verdiend. In een land waar alle ruzies over geld gaan, raakte ik per ongeluk in een workshop verzeild waar ik 5 minuten aan heb deelgenomen. Na afloop kreeg in 20 cedi (12 euro!) voor deelname. Ik dacht eerst dat ik moest betalen (dat is hier meestal het geval) dus wilde eigenlijk al gaan protesteren. Maar ze drukte me het geld in de hand en ik moest tekenen. Het niet aannemen was zelfs geen optie. Nou, ja, vooruit dan maar!

Wat Luuc overigens het meest verbaasde is het feit dat ik al twee keer ruzie heb gehad met een Ghanees. Iets wat in de ogen van veel mensen onmogelijk is. Het feit dat ik het was die ruzie maakte vond hij gelukkig ook verbazingwekkend! Afijn, af en toe word het geruzie om geld en de arrogantie van sommige mensen me wat teveel. En de zelfbeheersing paste niet meer in m'n backpack, dus ja. Pap, mam, hebben jullie wat extra ingepakt...?

Ohja, iedereen nogmaals superbedankt voor alle lieve & leuke reacties! Devjella pam (=hartstikke mooi)! Liefs uit Tamale :)